baumgartner   Bijna wulps. Maar toch star. Een raadsel. Een voorwerp zonder functie. Het houdt de aandacht vast, omdat elk onderdeel zichzelf is, maar in een onnatuurlijke samenhang. Het zou om moeten vallen.
Jammer genoeg maakt de foto het plat. Op de afbeelding kun je niet goed zien dat het onderste deel van de tak schuin naar voren komt. Door een soort halve knoop in de tak verandert hij van richting. Maar het is geen knoop, de tak raakt zichzelf nergens. Het is een respectvol ‘pardon meneer, mag ik u even passeren’ van de tak tegen zichzelf. Hij had zich niet door zichzelf heen kunnen werken, als het bovenste of onderste bolletje er al op had gezeten.
Zonder titel, 2013
Klaus Baumgärtner
hout beschilderd
hoogte = 29 cm
  Zo vertellen de ronde bolletjes ons dat er eens een takje was, dat met zichzelf in de knoop was geraakt. Het had zichzelf niet meer in de hand. Dat moest nu echt eens afgelopen zijn Dus werd het verankerd en afgetopt.
    Het anker is een fors houten bolletje met een gaatje, waar het takje in past. Het is donkerbruin geschilderd. Het aftoppen gebeurt met een kleiner wit bolletje. Het is duidelijk dat alle mogelijke groei hier stopt. Het takje is van zijn groei ontdaan. Het moest maar eens afgelopen zijn. Daarom is het geschild en zijn alle zijtakjes verwijderd. Je kijkt naar een stam met een kronkel.

Het anker staat op een ronde, platte houten schijf. Alles aan dit beeld is rond, de omtrek van het takje, de omtrek van de schijf, de omtrek van de bolletjes. De schijf, dat zie je aan de hellende wand, is een plak, gesneden uit een grote bol. Misschien verhouden de drie omtrekken van schijf, bruine bol en witte bol zich als de gulden snede of de rij van Fibonacci: wit bolletje 1, plus bruin bolletje 2 = 3 platte schijf uit totaalbol. Misschien beeld ik me het in. Maar de verhoudingen tussen de drie lijken niet toevallig, er zit te veel harmonie in, om niet opzettelijk te zijn.
Zo vertellen de ronde bolletjes en de schijf ons, dat ze precies horen bij dit takje. Ze hadden niet groter, kleiner of ruiger kunnen zijn.

Alles aan dit beeld is van hout. Beschilderd hout. Wit, wit en bruin en bruin. De onderste schijf heeft de meeste massa en staat voor de aarde. Die aarde draagt een globe. Uit die globe schicht een lichtstraal op en daarop rust de maan.

De schijf is een massa, de bol is een volume, de tak is een lijn. Alleen de schijf is open en toegankelijk, de andere drie zijn gesloten.
Deze driedimensionale tekening zonder verwijzing is een klein universum dat zich ontwikkelt in de ruimte. Het vereist onze aanwezigheid in dezelfde ruimte. Hoe langer ik er naar kijk, des te zwaarder voelen mijn voeten, als een bal waarop mijn scharminkelig lijf een klein hoofdje torst.  Pure poëzie. Het tergt mijn bestaan.

Ik zou er nog wel duizend woorden aan willen wijden.

     
baumgartner2  

Klaus Baumgärtner
MyCelium
spiegelingen, echo’s en resonanties
in het werk van Klaus Baumgärtner

Galerie Ramakers
Toussaintkade 51 Den Haag
5 mei t/m 9 juni 2013

Zonder titel 2012
Klaus Baumgärtner
hout beschilderd
hoogte = 12 cm
sokkel kunststof
  Galerietekst:
De poëtische kracht van de installaties, objecten en foto’s van Klaus Baumgärtner zit hem niet in de titels (op een enkele uitzondering na is zijn werk ongetiteld) of in het grootse gebaar. De kracht van het tijdloze oeuvre van Baumgärtner schuilt in het verbijzonderen van fragmenten uit zowel de natuur als van gebruiksvoorwerpen tot subtiele installaties. Hij koestert de kleine, intieme details van takken, stukken hout of metaal. Hij kneedt verschillende fragmenten op nauwgezette en liefdevolle wijze samen tot een poëtisch geheel.

Liefhebbers van zijn werk herkennen zijn fijnzinnige sculpturen en collages op honderd meter afstand. Al jaren langt maakt hij installaties van natuurlijke objecten. De bestanddelen kunnen takjes zijn, draadjes, maar ook gevonden voorwerpen als stukken hout en metaal. Hij koestert elk materiaal dat hij onder handen krijgt. Hij verbuigt het, monteert, last en knipt, schuurt en zaagt.
Materie krijgt bij Baumgärtner extra betekenis, buiten het oorspronkelijke of toevallige om. Op het oog simpele vormen kunnen wel degelijk complexe emoties oproepen.

1000 Resterende tekens