In het weblog staan algemene artikelen over beeldende kunst, dingen, woorden, aanwezigheid.
Galerie Fons Welters maakte naam door zijn kwaliteit om jonge, getalenteerde kunstenaars te tonen terwijl ze nog relatief onbekend zijn.
Ahn Trần is een jonge kunstenares, dit jaar nog resident aan de Rietveld Academie in Amsterdam.
Het werk van Anh Trần treft me. Er is iets wat me doet blijven staan. Ik weet nooit precies wat, dat blijkt pas als ik er langere tijd naar kijk. Liefst alleen, in stilte, zodat de woorden langzaam kunnen komen. Vroeger noemde ik het schoonheid, in de overtuiging dat het vooral iets moois moet zijn, wat je bij een kunstwerk doet stilstaan. Colleges esthetica verder, weet ik dat ‘schoonheid’ en ‘mooi’ erg vage begrippen zijn. Er is bij mij ook altijd herinnering in het spel, hoe onbewust ook. En eigenheid van de kunstenaar die ruimte laat voor mijn eigen gevoel. Het werk van Anh Trần is voor mij vaag verbonden met dat van Cy Twombly. Anh is niet zo figuratief als Cy, maar haar handschrift is net als bij hem, nadrukkelijk eigen. Beiden schilderen landschappen waar ik naar binnen kan.
- Gegevens
“Anne Imhof krijgt dit najaar de volledige vrijheid om de 1100 vierkante meter grote kelderzaal van het Stedelijk naar haar hand te zetten”, jubelt het Stedelijk Museum.
“Youth”, de installatie in de kelder van het SMA, van boven bekeken, oktober 2022.
(Alle foto’s van de installatie in dit artikel: Mandarte.)
- Gegevens
(Zie ook het filmpje aan het eind van dit artikel.)
Het museum schrijft: “De tentoonstelling 31553580 obsessie voor nummers en schema’s toont een verlangen naar structuur en logica in de chaotische wereld van ieder mens.”
- Gegevens
Exchange 2022
Rob Voerman (1966, Deventer, Holland)
aluminium, glas, plexiglas, hout, bankbiljetten.
Exchange exterieur in Watou tijdens het kunstenfestival 2022
- Gegevens
The Exchange 2016
Rob Voerman (1966, Deventer, Holland)
16 x 8 x 7 meter, aluminium, glas, plexiglas, hout, bankbiljetten.
- Gegevens
A Permeable Body of Solitude 2012 Interieur
Rob Voerman (1966, Deventer, Holland)
Karton, Hout, Glas, Plexiglas, autofragment, epoxyhars. 3,5 x 3 x 4 m1
Museum Kurhaus Kleve (Duitsland), 26 maart t/m 19 juni 2022.
- Gegevens
Lees meer: Rob Voerman van 'Thistle' tot Watou 2022 afl. 2 Deel 2
A Permeable Body of Solitude 2012
Rob Voerman (1966, Deventer, Holland)
Karton, Hout, Glas, Plexiglas, autofragment, epoxyhars. 3,5 x 3 x 4 m1
Foto's van de opstelling in het Museum Kurhaus Kleve (Duitsland) tijdens de 14e salon van kunstenaars en kunstenaressen, 26 maart t/m 19 juni 2022.
- Gegevens
Lees meer: Rob Voerman van 'Thistle' tot Watou 2022 afl. 2 Deel 1
Thistle (distel) 2011
Rob Voerman (1966)
zeefdruk aquarel en potlood op papier, 198 x 220 cm
Rob Voerman realiseert (juni 2022) een nieuw werk in Watou. Op verzoek van de Kunstenzomer 2022, in Watou, in zuid-west België (curatoren James Putnam en Koen Vanmechelen.
1 reacties- Gegevens
Salons zijn van alle tijden, maar er zijn grote verschillen
- Gegevens
Lisanne Sloots keert met de tentoonstelling Is getekend: Houtskool na 18jaar terug in Hoorn. Zij heeft zich inmiddels tot een toonaangevend houtskool-kunstenares ontwikkeld. In 2019 publiceerde zij het boek Houtskool , dat een bestseller werd, ook op de kunstacademies..
Het boek opent met een citaat van Maxime Lalanne (1827-1886):
De houtskooltekening is de meester van alle soorten tekeningen; door de kracht, de transparantie en de zachtheid van toonwaarden en door de helderheid en de diepte die het werken met dit materiaal geeft.
- Gegevens
Van Freud’s schilderijen zou je allemaal close-ups moeten maken want er is zo’n weelde aan kleurige gebiedjes per vierkante centimeter en verder lijkt het net alsof hij met een hele harde kwast schildert, zodat je bijna niet wilt geloven dat het op doek is maar dat het op paneel geschilderd lijkt.
- Gegevens
Terwijl ik mijn video maakte over dit schilderij, (zie ook MZMK), popten er steeds meer vragen bij me op over de leesbaarheid van het landschap. Waaraan is die te danken?
- Gegevens
Terwijl ik mijn video maakte over deze prent (zie ook MZMK) begon ik mij steeds meer te verbazen over de populariteit van deze prent. Waaraan is die te danken?
- Gegevens
Danig onder de indruk van de tentoonstelling in het Sieboldhuis in Leiden, kan ik de etser en de etsen van Tanaka Ryōhei niet loslaten. Alsof het verklaren van het werk en de figuur er achter – volgens de biografische foto’s is hij hyper traditioneel – het nauwgezet waarnemen rechtvaardigt. En vooral mijn ontzetting over zoveel ‘dwangmatig’ vakmanschap.
- Gegevens
Afgelopen week bezocht ik de tentoonstelling Matthew Monahan Boys Don't Cry bij galerie Fons Welters.
Intussen voel ik me daar thuis en tegelijk is Matthew Monahan, sinds ik zijn werk voor het eerst ontmoette in Sonsbeek in 2008, een oude bekende. Zijn werk is altijd figuratief, het gaat altijd over mensen en het heeft altijd een zekere mystiek. Dit jaar (zomer 2019) hebben we met verschillende groepen staan praten over zijn werk op de tentoonstelling Artzuid in Amsterdam. Het beeld dat hij daar toonde heette Throne I / "Daisy Pusher" / Throne II / Satyr. Hier ziet u nog een geheugensteuntje. het beeld is voor velerlei uitleg vatbaar en we hebben er aardig wat uurtjes doorgebracht.
Aan de tentoonstelling nu wijd ik aandacht op mijn sculptuurblog onder de titel
Matthew Monahan bij Galerie Fons Welters
U komt er als u op bovenstaande link klikt.
Op dit weblog van Mandarte zijn meerdere artikelen over Matthew te vinden. Daarvoor gebruikt u de zoekfunctie en typt "Monahan".
Dan krijgt u de keuze uit verschillende artikelen. Vergeet u vooral niet te reageren, ik lees uw berichten graag.
- Gegevens
Speel en wees jezelf. Het kwam in me op toen ik terugdacht aan Artzuid, dat ik bezocht met een aantal in kunst geïnteresseerde mensen. Mijn groep liep een beetje opstandig en cynisch door het werk van Jésus Rafael Soto, waarin kinderen opgewekt verstoppertje speelden. We begrepen dat het erom ging iets te beleven, maar wat precies wisten we niet. We zijn het speelse kind in ons verloren.
- Gegevens
Vandaag bezocht ik het Stedelijk Museum in Amsterdam. Gewoon, om weer eens een oude bekende terug te zien. Om te zien of alles nog zo was, als het altijd was. En nee, dat was niet zo. Als de kunst werkelijk aan het veranderen is, verandert het Stedelijk mee. Dat doet me goed. Zo behoudt zowel de kunst als het museum een signaalfunctie. Daar is het dat we onze tijd lezen, niet in woorden maar in beelden. Het vergt enige oefening, maar is dan zeker de moeite waard.
- Gegevens
Parijs, 12 februari 2019. Dit is de koffiebar boven in het Musée d’Orsay. We dronken er heerlijke koffie, deelden een schaaltje zoetjes en kwamen even tot rust na het weerzien met al die 19e-eeuwse kunst. Wij zaten onder aan het trappetje met de gouden leuningen, rechts in beeld. Precies daartegenover, als je het trappetje oploopt, vind je dit prachtige wandpaneel:
- Gegevens
 |
Terug uit een zonovergoten Venetië, na een opmerkelijk overvolle Biënnale, is de vraag: wat was daar nu écht belangrijk? Wat voegt deze Biënnale toe aan de beeldende kunst van onze tijd en aan onze visie daarop? Er zijn in het centrale paviljoen en in de Arsenale nogal wat beeldende uitingen te zien die echt geen kunst zijn. En dus wordt er een hoogst gevaarlijk spel gespeeld rond de vraag: ‘wat is kunst’? |
|
| Aleister Crowley Tarotkaart De Zon (detail) |
- Gegevens
 |
In het Louvre is op dit moment de tentoonstelling te zien : Raphaël, les dernières années, ofwel “Rafaël in zijn laatste jaren”. Een prachtige schilderijententoonstelling in samenwerking met het Prado.
Afb. hiernaast:
In Teylers Museum in Haarlem heet de tentoonstelling gewoon “Rafaël |
|
- Gegevens