In het weblog staan algemene artikelen over beeldende kunst, dingen, woorden, aanwezigheid.
|
|
Deze mini-excursie naar het begrip ‘ruimte’ ontstond tijdens de ontmoeting in het Wilhelm Lehmbruck Museum in Duisburg met twee beelden: Chillida’s Modulatie van de ruimte II en Caro’s Tafelstuk Z-94. Het lezen van het boek Sculptors talking, Anthony Caro x Edurado Chillida bracht niet veel helderheid. Heideggers tekst was buitengewoon inspirerend, vooral in het licht van diens totale oeuvre, maar tegelijk heel erg voorzichtig. Er zit tenslotte niets anders op dan terug te keren tot de beelden. De ontmoeting van die twee zegt nog het meest, als je er van uit gaat dat niet het woord het beeld vult, maar het beeld het woord. Mekân biçimlendirme II |
- Gegevens
Ruimte, Chillida en Caro 14
Het huis van de dichter is open. Het laat aan alle kanten de ruimte tot zich toe. Het schermt ruimte af en omvat de ruimte die het binnensluit. Dit huis van de dichter is van ijzer.
Het bestaat uit twee of meer delen, die in elkaar gessmolten zijn en over elkaar heen. Ondanks alle openingen, het ronde gat aan de zijkant en het halfrond aan de voorzijde, is het huis gesloten. Zelfs de gebogen luifel, die beneden niet aansluit op de vloer, maakt dat duidelijk: dit huis is maakt voor de intimiteit binnen.
- Gegevens
Om tot een juist ruimtebegrip voor de kunst te komen, vraagt Heidegger zich eerst af wat kunst is, en wat ruimte in de kunst kan betekenen. Is er sprake van verschillende ruimtes: de natuurlijke (fysieke) ruimte, de kunstzinnige ruimte, de ruimte van het alledaagse handelen en het verkeer, en zo ja, hoe spelen die verschillende ruimtes dan op elkaar in? Bestaat ‘ruimte’ onafhankelijk van de ruimte-ervaring, en onafhankelijk van de ruimte-ervaring in andere tijden? Kortom, is ‘ruimte’ wel in woorden te vatten?
- Gegevens
In een deel van de tuin van de Fondation Maeght in St. Paul de Vence, is door Miró een aantal immens grote sculpturen geplaatst. Het heet het Labyrint. Eén van de beelden daar heet ‘vrouw’, en is een gesloten, beschilderde banaanvorm. Het is niet een figuur waar je aan zou denken als je zijn tekeningen bekijkt, en het staat in sterk contrast tot de grote, geopende werken van Chillida.
- Gegevens
In een interview met Sandra Wagner [http://www.sculpture.org/documents/scmag97/childa/sm-chlda.shtml] gebruikt Chillida meerder malen het woord ruimte. Ik vertaal:
[…]
Chillida: (naar aanleiding van de ‘Windkammen’ en ‘Lofrede op de horizon’) De sculpturen zijn erg groot en mijn werk rebelleert tegen de zwaartekracht. Er is een dialectiek tussen de lege en de volle ruimte en het is bijna onmogelijk voor deze dialoog om te bestaan als de positieve en materiële ruimte niet gevuld is, omdat ik het gevoel heb dat de relatie tussen de volle en de lege ruimte wordt geproduceerd door de communicatie tussen de twee ruimtes. Je kunt volume niet simuleren.
Eugène, Jan, Chillida, Caro, Lisanne, Simon, Katrien, Richter, André Volten, Carel Visser. Geen van allen uit op schoonheid, ieder op zoek naar eigenheid. Want in het eigen ik zit de totale mensheid besloten.
Dat is wat zij weten en daarom gaan zij door, elke dag opnieuw, bouwend aan een consistent oeuvre. Weten dat je de dingen doet, op de manier waarop ze gedaan moeten worden, geeft hun steun en de zekerheid dat ze op de goede weg zijn, ongeacht of de markt, of het publiek, hen oppikt.
- Gegevens
De waarheid woont in het werk
(St. Martin de Castillion, augustus 2011)
“Je n’ai jamais cherché la beauté, mais quand on fait les choses comme il faut les faire, la beauté peut leur arriver”. (Eduardo Chillida)
"Schoonheid", zei Jan, "is een cadeautje. Je weet van tevoren niet of het ontstaat en je kunt je er niet oprichten. Iets moois willen maken is zelfmoord."
Daarin zit het ‘peut arriver’, het mogelijk erbij komen van Chillida. Zo voelt het ook, schoonheid is er op de tweede plaats. Schoonheid komt pas als de dingen zo gemaakt worden, als ze gemaakt moeten worden. Het belangeloos welbehagen van Immanuel Kant is in de kunst een andere dan in de natuur.
- Gegevens
Zondagmiddag 11 september 2011, terwijl een groot deel van de wereld 9/11 herdacht, en een groot deel van Nederland 'Open Monumentendag' vierde, sprak ik een inleiding op de tentoonstelling in Bloemendaal, in galerie Achter de Zuilen.
Er is werk van drie kunstenaars: Wicher Meursing, Dominique Ampe en Danielle van Hilten.
De tentoonstelling is nog te bezichtigen tot en met 2 oktober 2011.
Hieronder staat de tekst die ik uitsprak tijdens de opening.
- Gegevens
Tekenen is denken (St. Martin de Castillion, augustus 2011)
Een vroege tekening van Eduardo Chillida, die de Fondation Maeght in St. Paul de Vence toont in de zomer van 2011, laat aarzelende lijntjes zien, die samen de contouren vormen van een torso. Een Michelangeleske figuur van honderden lijnstukjes, nu en dan aangedikt, soms overtrokken door nieuwe. Chillida is duidelijk niet opgeleid tijdens de renaissance en hij is geen tekenaar: illusie ligt hem niet.
- Gegevens
Vandaag op de kunst- en cultuurmarkt Hoorn het nodige gedaan aan marketing voor Mandarte, met als belangrijkste onderwerp de prijsvraag 'win een excurise voor twee personen'.
- Gegevens